به گزارش گروه صنعت و تجارت_پایگاه اطلاع رسانی دریا و نفت، یادداشت فرانسه به دبیرخانه IMO، «اداره دریایی جزیره متیو» را به عنوان آخرین نمونه از ثبت های جعلی نام برده است. همه را به سرعت به اینترنت و منابع مرجع فرستاده تا به این سوال پاسخ دهند: جزیره متیو کجاست؟
به نظر می رسد این جزیره خالی از سکنه در جنوب اقیانوس آرام در شرق کالدونیای جدید است. فرانسه این کشور را به عنوان قلمرو خود می‌داند، اما وانواتو با بیان اینکه متعلق به مردم بومی کشورش است، به دنبال این است که حقوق خود را به چالش بکشد. اهمیت چندانی ندارد، زیرا این یک رخنمون آتشفشانی است و بیشتر منابع به تغییر اندازه جزیره به دلیل فعالیت های آتشفشانی و اقیانوسی اشاره می کنند.
هلند در همان زمان نسبت به ثبت نام تقلب دیگری که خود را رجیستری سینت مارتن معرفی می کند، هشدار می دهد که خود را ثبت MSTA می نامد که توسط سازمان ثبت و مقررات دریایی بین المللی اداره می شود. سینت مارتن سمت هلندی جزیره کارائیب است که با فرانسوی ها که آن را سنت مارتین می نامند مشترک است. در حالی که این یک مقصد محبوب کشتی های کروز است، اسناد IMO نشان می دهد که هیچ کس مجاز به اجرای این رجیستری نیست.
ارسالی بر عدم شفافیت در هر دوی این عملیات ها تاکید می کند، نکته ای که آنها معتقدند در میان این عملیات پرچم دروغین رایج است. آنها خاطرنشان می کنند که این دو وب سایت دارای رابط های بسیار مشابه هستند.
ظهور اپراتورهای مشکوک برای راه اندازی به اصطلاح ثبت بین المللی چیز جدیدی نیست. گویان در پایان سال 2024 تاکید کرد که پنج نفتکش تحریم شده توسط ایالات متحده به دروغ گویان را به عنوان رجیستری خود نشان می دهند. مقامات خاطرنشان کردند که این کشور دارای یک رجیستری بسته است که فقط برای ساکنان در دسترس است و هیچ یک از کشتی ها واجد شرایط نیستند.
IMO قبلاً گفته بود که بیش از 100 کشتی در پایگاه‌های اطلاعاتی با پرچم‌های نادرست نمایش داده می‌شوند. همانطور که ناوگان سایه تانکرها برای خدمت به تجارت نفت روسیه و همچنین ایران افزایش یافت، تصور می شود که تعداد آنها به طرز چشمگیری افزایش یافته باشد. بریتانیا در ارسالی به کمیته حقوقی IMO به بیش از 230 نمونه اشاره کرد در حالی که برخی گزارش ها می گویند اکنون بیش از 270 کشتی وجود دارد.
به عنوان بخشی از پیشروی جلسه کمیته حقوقی، فرانسه و هلند مجموعه ای از گام ها را برای ادامه سرکوب پرچم های دروغین تشریح کردند. آنها در اظهارات خود تصدیق می کنند که "هر کشوری چه ساحلی و چه محصور در خشکی حق دارد کشتی هایی را که پرچم خود را برفراز دریاهای آزاد حمل می کنند" ببرد، اما آنها خاطرنشان می کنند که باید سوابق و شفافیت بهتری وجود داشته باشد. آنها خاطرنشان می کنند که تعهدات مختلفی برای کشورهای پرچم وجود دارد و ارتباطات بین مقامات پرچم یا مدیران آنها، به ویژه در صورت بروز حادثه یا بازرسی لازم است.
آنها از IMO می خواهند که ایالت ها را ملزم کند تا شرایط ثبت را در قوانین ملی خود تعیین کنند. به گفته آنها، باید از ابزارهای دیجیتالی برای تأیید صحت گواهی ثبت نام و بهبود روش های تخصیص شماره های استفاده کند.
لیبریا که از یک مدیر بین المللی برای پرچم خود استفاده می کند نیز مقاله ای را برای نشست آتی ارسال کرد. این برنامه از پیشنهادهایی که قبلاً به IMO ارسال شده بود پشتیبانی می کند و در عین حال برخی از بهبودهای پیشنهادی را برای استفاده مؤثر از منابع و اجرای ابزارهای موجود ارائه می دهد.
IMO آخرین تلاش های خود را برای افزایش سرکوب در سال 2019 آغاز کرد . در آن زمان مراحلی از جمله ایجاد اولین پایگاه داده برای ردیابی کشتی‌های تحت تحریم شورای امنیت سازمان ملل را تشریح کرد.
